ถึงวันนี้คุณอยากบอกอะไรกับเอกชัย บูรณผานิต คนเดิมบ้างไหมครับ

ผมอยากบอกให้เขาแสดงความรักกับพ่อและแม่ให้มากที่สุด เพราะว่าเอกชัยในวันนั้นเป็นคนที่ขี้อายมาก ไม่กล้าแสดงออกถึงความรักกับพ่อแม่ เขากราบพ่อแม่ทุกวันก่อนนอนก็จริง แต่เป็นการกราบในห้องนอนของเขาเอง แล้วก็กราบหน้าห้องนอนของพ่อแม่ เขาไม่เคยกราบพ่อเลยจนกระทั่งท่านตายไปวันที่พ่อตายเป็นวันที่เขาหยุดคิดว่าถึงเวลาที่จะต้องแสดงความรักให้มากที่สุดแล้ว มันอาจจะสายเกินไป แต่ว่าในที่สุดแล้วก็ไม่มีอะไรที่สายเกินไป ในคำว่าสายของเวลามันอาจจะสร้างสายใหม่ คือสายสัมพันธ์ที่เหนือกาลเวลาขึ้นมาได้ เป็นความผูกพันชนิดที่เรียกว่าข้ามภพข้ามชาติ ไม่มีคำว่าพอสำหรับสิ่งที่เป็นกุศลหรือการแสดงความกตัญญูต่อพ่อแม่ ให้แสดงให้มากที่สุดอย่าเขิน อย่ากลัว เพราะถ้าเราไม่ได้ทำในสิ่งที่ควรทำต่างหากคือสิ่งที่น่าละอาย แล้วความละอายบางทีต้องใช้เวลาทั้งชีวิตกว่าจะละลายตราบาปที่เกิดขึ้นได้ และถ้าเราลืมบุญคุณพ่อแม่ก็เท่ากับเราละเลยตัวเอง เราก็ไร้ตัวตน ไร้สำนึกของความเป็นคน
ความกตัญญูรู้คุณเป็นหัวใจสำคัญที่สุดของการเป็นมนุษย์ เป็นสำนึกพื้นฐานที่เราต้องทำด้วยตัวเราเองให้มากที่สุด ผมอยากให้เด็กและเยาวชนคิดแบบนี้ ว่าต้องรีบแสดงออกกับพ่อแม่ให้มากที่สุด อย่าทิ้งขวาง แล้วก็อย่าทำร้ายความรู้สึก
ท่าน จงแสดงความรักอย่างสูงสุดด้วยการกราบเท้าท่าน ผมกราบเท้าแม่บ่อยมาก แทบจะทุกวันเลย กราบ 3 ครั้งเหมือนกราบพระ เอาเท้าท่านวางบนหัวผมแล้วก็อธิษฐานขออุทิศบุญกุศลทั้งหมดที่ผมได้ทำไว้ให้กับท่าน และด้วยการเพียรทำคุณงามความดีนี้เอง จึงได้เกิดเป็นแทนคุณ จิตต์อิสระ ในวันนี้